نت نويسي را براي اولين مرتبه ، چند نفر فرانسوي در ايران معرفي كردند كه مهمترين آنان شخصي به نام آلفرد ژان باتيست لومر بود كه درسال 1868 ميلادي= [ 1247 ] خورشيدي به دعوت دولت به ايران آمد . قصد از دعوت لومر ، بيش تر معرفي موسيقي نظامي به شيوه غربي در ايران بود. به عقيده استاد نورعلي برومند ، كار لومر اثر ناچيزي بر موسيقي سنتي ايران به جا گذاشته است ،گرچه بعضي از موسيقي دانان ايراني از جمله درويش خان از او تعليماتي ديده بودند . لومر كارخود را آغاز نمود بدون اينكه زبان فارسي بداند . به شاگرداني كه از موسيقي اروپائي و حتي خواندن و نوشتن آگاهي نداشتند نت نويسي و گام و ديگر اصول موسيقي را آموخت وچندان در كارخود كوشا و فعال بود كه طي چند سال به تشكيل موسيقي عالي نظامي همت گمارد.سپس دبيرستان موسيقي داير نمود كه در آن آموزش كليه دروس موسيقي ، ازجمله هارموني و اركستراسيون نظام وسلفژ و نواختن سازهاي بادي و پيانو و رياست آن نيز بر عهده خودش بود.شاگرداني كه طي مدت 6 سال زير نظر لومر آموزش ديده بودند ازكسان ورزيده و برجسته شدند كه در نواختن بيشتر سازها مهارت يافتند.ولي در اين ميان پس از بازگشت استاد علي نقي وزيري از آلمان در سال 1302 (ش) اولين مدرسه واقعي موسيقي را تاسيس كرد. نت خواني و قواعد نت نويسي و تار و ويولن و پيانو تعليم ميداد. اولين كسي كه نت نويسي را در موسيقي ايران به كار برد ،وزيري بود. دستورتار او دقيقا" بدين منظور تنظيم شده بود. او رديف ميرزا عبدالله و بخشي از رديف حسينقلي را در زمان حيات آنان با شركت در درسهاي اين دو تن و پيدا كردن نت ها به همراه آنان آوا نويسي كرد. بدبختانه اين كار ارزشمند گم شده است.(جهت آشنايي بيشتر با استاد علينقي وزيري به كتاب سرگذشت موسيقي ايران جلد دوم نوشته روح الله خالقي مراجعه نماييد.)
استاد علينقي وزيري 
(تحقيق و برسي توسط وبسايت 3tar.ir از كتاب نورعلي برومند زنده كننده موسيقي اصيل ايراني به كوشش احمد كريمي انتشارات دوست - تهران 1380 - و كتاب تاريخ موسيقي ايران نوشته: روح انگيز راهگاني،تهران نشر پيشرو1377 - و سنت و تحول موسيقي ايران نوشته ژان دورينگ- ترجمه سودابه فضائلي انتشارات توس - 1383 تهران.)