گفتن كه هميشه دوتا چيز كهنه اش بهتره: ساز و دوست اما نه هر سازي. ساز مشقي ديگه كهنه و نو نداره. اگه ساز ساز خوبي باشه به مرور زمان با خشكتر شدن درصد رطوبت نسبي چوب و ... صدادهي ساز بهتر ميشه. البته اگه ساز قديمي آسيب جدي نديده باشه.
خريد ساز حرفه اي تشخيص حرفه اي لازم داره و آدم هاي خاص خودش رو مي خواد. اما خريد ساز مشقي (تمريني) براي شروع حساسيت كمتري داره.براي شروع نيازي به خريد ساز خوب نيست و اصولا نبايد دنبال ساز خوب گشت كه خودش براي خودش بحثي جداست.
بهتره بگيم كه حداقل پارامترهاي لازم براي ساز خوب چيه. البته پارامترهاي كلي رو كه الان به ذهنم مي رسه رو فقط مي نويسم چون اول و آخرش كسي كه تجربه برخورد با ساز رو نداره نمي تونه اينها رو به راحتي تشخيص بده.
1. ظاهر ساز سالام باشه. بيخ دسته و كاسه ترك نداشته باشه. دسته تاب نداشته باشه و ...
2. براي كوك كردن و فالش نبودن لازمه كه سيم از دسته كوك تا ته سيم گير در يك راستا باشه و در مسير سيم كج نشده باشه. مسير: دسته كوك-شيطونك-خرك-سيم گير.
3. تفاون فاحش روي نت هاي هم صداي سيم ها و اكتاوهاي مختلف نباشه. فكر كنم بد نوشتم! منظورم اينه كه مثلا نت دست باز دو سيم اول پس از كوك كردن با ديگر دو ها همخواني داشته باشه.
4. همه جاي ساز نسبتا خوب صدا بده.
javabyab.com