شنبه ۲۶ فروردین ۹۶ ۱۲:۴۵ ۴۲ بازديد
حسين عليزاده سال ۱۳۳۰ در منطقه سيد نصر الدين بازار تهران متولد شد. دوره‌هاي آموزش موسيقي را در هنرستان موسيقي تهران زير نظر استاداني چون هوشنگ ظريف و حسين دهلوي طي كرد و پس از راه يابي به رشته موسيقي دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران از محضر ديگراني چون حبيب‌الله صال حي،محمود كريمي، علي اكبر شهنازي،داريوش صفوت، نورعلي خان برومند، سعيد هرمزي، يوسف فروتن و عبدالله خان دوامي نكته هاي نوازندگي تار و سه تار و رديف موسيقي سنتي ايران در سطوح عالي را فرا گرفت.
عليزاده از سالهاي ابتدايي دهه پنجاه به تدريس دركانون پرورش فكري كودكان و پرداخت و همزمان شكل دهي گروه مركز حفظ واشاعه و شيدا و عارف و گروه سازهاي ملي و حضور در برنامه‌هاي موسيقي جشن و هنر شيراز را دنبال كرد كه حاصل آن تدوين و اجراي دستگاه ماهور توسط گروه مركز حفظ و اشاعه (جشن هنر شيراز۱۳۵۴) و كنسرت نوا با خوانندگي پريسا (فاطمه واعظي) در سال ۱۳۵۵ همين جشن بود.
در اين سالها عليزاده با ساخت و اجراي قطعاتي چون سواران دشت اميد و حصار فرمي تازه را به موسيقي ايراني اضافه كرد كه نبوغ وي دراين زمينه را نشان داد.
ساخت كنسرتوي ني و اركستر با عنوان نينوا در سالهاي ابتدايي دهه شصت نام عليزاده را بيش از گذشته بر زبان ها جاري ساخت. اين قطعه كه با ني جمشيدعندليبي به عنوان تكنواز ني اجرا شد، از جمله شاخص ترين قطعات تاريخ موسيقي ايران به شمار مي رود كه عليزاده آن را با الهام از تحولات سالهاي ابتدايي دهه شصت تصنيف كرد.
پس از تعطيلي و توقف موسسه چاووش، عليزاده براي ادامه تحصيل موسيقي به دانشگاه آزاد برلين رفت و در سالهاي مياني دهه شصت به ايران بازگشت و گروه شيدا و عارف را بازسازي كرد كه حاصل آن كنسرت شور انگيز با صداي شهرام ناظري ، صديف تعريف و بيژن كامكار در تالار وحدت بود. اين كنسرت بعدها با صداي شهرام ناظري در آلبومي به همين نام انتشار عمومي يافت.
پس از آن عليزاده به تجربه در ساخت انواع موسيقي پرداخت كه در زمينه موسيقي ايراني در قالب تكنوازي مي توان به آثاري چون تركمن، پايكوبي، همايون(با سه تار) و ماهور، هجراني، همنوايي، نوا (تار) در زمينه گروه نوازي آلبوم هاي راز ونياز (با صداي عليرضا افتخاري) صبحگاهي (با صداي محسن كرامتي) و آثاري به صورت گروه نوازي (آواي مهر،راز نو، به تماشاي آبهاي سپيد، ني نوا، عصيان و وارياسيون كردي) اشاره كرد.
عليزاده در زمينه موسيقي فيلم هم تجربه‌هاي موفقي داشت كه از جمله آنها مي‌توان به موسيقي فيلم‌هاي چوپانان كوير (حسين محجوب)، دل شدگان (علي حاتمي)، گبه (محسن مخملباف)، عشق طاهر (محمد علي نجفي)، ايران سراي من است (پرويز كيمياوي)، زماني براي مستي اسب‌ها (بهمن قبادي)، ابر و آفتاب (محمود كلاري)، ميراث كهن (سيد محمد مير سلطاني)، زشت و زيبا (احمد رضا معتمدي)، لاك پشت‌ها هم پرواز مي‌كنند (بهمن قبادي)، نيومانگ (بهمن قبادي) و موسيقي متن سريال تلويزيوني زير تيغ اشاره كرد.
وي همچنين درزمينه انتشار كتاب و آلبوم‌هاي آموزشي تجربه‌هاي موفقي داشت كه انتشار ده قطعه براي تار (در ۴ جلد) رديف ميرزا عبدالله (اجرا باتار و سه تار)، دستور تار و سه تار دوره متوسطه تا پيشرفته (كتاب ونوار) بوسه‌هاي باران (مجموعه تصانيف) و پارتيتور قطعه نوا از جمله كارهاي وي در اين زمينه است.
حسين عليزاده از سالهاي پاياني دهه ۷۰ همكاري خود را با محمد رضا شجريان وكيهان كلهر و همايون شجريان آغاز كرد كه حاصل آن اجراي كنسرت‌هاي مختلف در اروپا وامركا و كنسرت همنوا بابم در تهران (تالار كشور) بود. حاصل همكاري شجريان و عليزاده آلبوم‌هاي فرياد، همنوا بابم، داد و بيداد، زمستان و نوا بود.
عليزاده در سال ۸۳ با ژيوان گاسپاريان همكاري مشتركي داشت كه حاصل آن كنسرتي در كاخ نياوران بود كه بعدها اين كنسرت در قالب آلبومي به نام به تماشاي آبهاي سپيد انتشار عمومي يافت و تا مرحله نهايي جايزه گرمي براي بخش موسيقي جهاني پيش رفت. حسين عليزاده در كمك به ساخت سازهاي تازه تجريه‌هاي موفقي داشت كه از آن ميان مي‌توان به ابداع سازهاي سلانه و شور انگيز اشاره كرد كه هم اينك نيز در كنسرت‌هايش از آن بهره مي‌گيرد. همچنانكه در معرفي سازندگان سازها نيز پيشگام بود و دركنسرت‌هاي خود از سازندگان سازهايي كه خود با آنها تكنوازي مي كرد در بروشور كنسرت ياد كرده است.
http://www.1ahang.com